Książka „Przepisy Gospodyni” to ponad 60 lat kulinarnych doświadczeń zamkniętych w pięknej oprawie. W publikacji prezentujemy 140 wybranych, unikatowych przepisów pochodzących z czasopisma „Gospodyni” z lat 1957–2020. Przystawki, wśród których jest przepis z lat siedemdziesiątych na wyśmienite kapuśniaczki czy na współczesne minipasztety z żurawiną i rukolą. Smakowite zupy z dumnie przez nas prezentowaną ormiańską zupą z pokrzyw czy kremem z pora, gruszki i ziemniaków. Bogaty zestaw potraw, które możemy serwować jako dania główne – wyborna wątróbka z dynią czy niespotykane racuchy z kaszy gryczanej ze śledziami. Doskonałe przepisy i wysmakowane zdjęcia to zdecydowane atuty naszej książki. Czasem trzeba mieć dosłownie kilka najprostszych produktów, by dzięki „Przepisom Gospodyni” wyczarować przepyszne danie. Przeglądając pozycję i szukając pomysłu na posiłek, czytający będą mieli też okazję przenieść się w czasie i wspomnieć to, co działo się w kuchni mam czy babć. Wzruszająca podróż kulinarna gwarantowana.

W prezentowanej edycji zamieszczono teksty 12 pamiętników nagrodzonych i wyróżnionych w konkursie zatytułowanym „Sto lat mojego gospodarstwa”. Konkurs ten, ogłoszony tuż przed setną rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości, był zorganizowany przez Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk oraz Polskie Wydawnictwo Rolnicze i nawiązywał do znanej, a w przeszłości często praktykowanej metody gromadzenia informacji o tym, co postrzegane jest jako ważne i istotne. Zamieszczone w tomie pamiętniki, bogato ilustrowane niepowtarzalnymi zdjęciami, poprzedzone są czterema wprowadzającymi tekstami naukowymi autorstwa Sylwii Michalskiej, Barbary Fatygi, Marka Kłodzińskiego oraz Marii Halamskiej. *** Zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że pamiętnik to intymna forma przekazu. Opisuje często zdarzenia i przeżycia bardzo osobiste. Tym bardziej cieszy nas fakt, że w naszym konkursie na najciekawsze wspomnienia dotyczące gospodarstw rolnych swoimi wspomnieniami zechciało podzielić się 55 osób, opisujących losy swoich rodzin i gospodarstw w ciągu stu lat, jakie upłynęły od odzyskania przez Polskę niepodległości. […] Czasem historia rodziny toczyła się w jednym i tym samym gospodarstwie. Czasami – jak w przypadku rodzin przesiedleńców – pamiętnik był zapisem stu lat rodzinnych losów podzielonych między dwa domy, z których każdy, także ten nowy, zyskiwał miano rodzinnego. Te wspomnienia były szczere. Rzeczywistości nie przedstawiano w nich tylko w jasnych barwach. […] Znajdujemy w przesłanych nam pamiętnikach opisy nędzy przedwojennej wsi, niedolę i tułaczkę na skutek wysiedleń dokonywanych przez Niemców podczas II wojny światowej, a także trudne powroty oraz nieszczęścia będące konsekwencją narzuconego po wojnie ustroju, z bardzo ostro zarysowanym obrazem represji związanych z systemem dostaw obowiązkowych. Główną bohaterką pamiętników jest, oprócz ludzi, ziemia. To wokół niej koncentruje się wysiłek ich bohaterów. To kolejny dowód na to, jak bardzo polski rolnik zrośnięty jest ze swą ziemią – ojcowizną. Na drugim miejscu bohaterowie wspomnień stawiają pracę, pisząc nie tylko o jej trudach, ale także o jej ogromnej wartości. ze Wstępu Adama Koziolka, prezesa PWR